تصویر جدید تلسکوپ هابل از کهکشانی با درخشندگی بسیار بالا
تاریخ انتشار: ۱۵ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۷۰۸۸۲۲
تصویر این هفته از تلسکوپ فضایی هابل کهکشان غبارآلود NGC ۷۱۷۲ را نشان می‌دهد که در فاصله ۱۱۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی Piscis Austrinus (ماهی جنوبی) قرار دارد.
به گزارش تسنیم؛ دانشمندان تلسکوپ فضایی هابل می‌گویند: مسیر گرد و غباری که در سراسر NGC ۷۱۷۲ می‌گذرد، قلب درخشان کهکشان را پنهان می‌کند و باعث می‌شود که NGC ۷۱۷۲ چیزی بیش از یک کهکشان مارپیچی معمولی که از کنار دیده می‌شود، نباشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با این حال، منجمان با بررسی دقیق‌تر چیزی غیرمنتظره پیدا کردند: هنگامی که ستاره‌شناسان NGC ۷۱۷۲ را در سراسر طیف الکترومغناطیسی بررسی کردند، به سرعت متوجه شدند که چیزی بیشتر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد NGC ۷۱۷۲ یک کهکشان سیفرت یعنی نوعی کهکشان با نور شدید فعال است.
این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل ناسا/ESA نشان می‌دهد که گره‌های غبار تیره در قلب کهکشان مارپیچی NGC ۷۱۷۲ پخش شده است. این کهکشان تقریباً در فاصله ۱۱۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی Piscis Austrinus قرار دارد.
هابل اجرام مانند این کهکشان را در طول موج نور مرئی می‌بیند که همان چیزی است که چشم انسان می‌تواند ببیند. این تصویر با استفاده از دو ابزار آن یعنی دوربین پیشرفته و دوربین میدان وسیع ۳ گرفته شده است.
اما برای درک بیشتر در مورد ساختار این کهکشان، لازم بود طول موج دیگری بررسی شود. در دهه ۱۹۸۰، ستاره‌شناسان، کهکشان را در طول موج مادون قرمز مشاهده کردند که می‌تواند از میان ابرهای غباری برای مشاهده ساختارهای زیرین آن نگاه کند. مشاهدات در این طول موج‌ها قلب درخشان کهکشان سیفرت را نشان داد.
تصویر هابل از داده‌های جمع‌آوری شده برای مطالعه هسته‌های فعال کهکشانی استفاده می‌کند، گروهی که شامل کهکشان‌های سیفرت است. هسته‌های فعال کهکشانی، نواحی درخشانی در قلب کهکشان‌ها هستند که به‌نظر می‌رسد به دلیل چگالی ستارگان در آنجا، درخشان‌تر از آن چیزی هستند که می‌توان در نظر گرفت. این مناطق می‌توانند به قدری روشن باشند که از کل بقیه کهکشان روشن‌تر باشند.
منبع: فرارو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۷۰۸۸۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نمای حیرت‌انگیز اسب سیاه آسمان از نگاه تلسکوپ فضایی جیمز وب / عکس و فیلم
به گزارش خبرآنلاین، تصاویر جدید تلسکوپ فضایی جیمز وب، بخشی از آسمان را در صورت فلکی جبار (شکارچی)، در سمت غربی ابر مولکولی شکارچی B نشان می‌دهد و بر لبه نورانی بالای ساختار متمایز غبار و گاز سحابی متمرکز است.
سحابی سر اسب که به «بارنارد 33» هم معروف است، از امواج متلاطم گاز و غباری برمی‌خیزد که 1300 سال نوری از ما قرار دارد و پیش‌ستارگان فراوانی را در دل خود جای داده است. این سحابی از ابر میان‌ستاره‌ای عظیمی تشکیل شده که در حال فروپاشی است، ستاره جوان داغی در نزدیکی آن با قدرت تمام، می‌تابد و با پرتوهای پرانرژی خود، این سحابی را لایه‌به‌لایه می‌تراشد. ابرهای گازی اطراف سر اسب قبلاً از بین رفته‌اند، اما ستون برآمدگی از توده‌های ضخیم موادی ساخته شده که فرسایش آن‌ها سخت‌تر است. منجمان تخمین می‌زنند که حدود پنج میلیون سال تا از بین رفتن کامل این سحابی زمان باقی مانده باشد.
شرح عکس: چشم‌انداز لبه فوقانی سحابی سراسب در نور فروسرخ نزدیک. در زمینه تصویر می‌توانید ستارگان کهکشان (اجرام نورانی ۸ پر) و کهکشان‌های دوردست را ببینید. برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ‌تر، اینجا را کلیک کنید.
سحابی سر اسب، از شناخته‌شده‌ترین مناطق تحت سلطه فوتون (PDR) ست. در چنین منطقه‌ای، نور فرابنفش ستارگان جوان و سنگین، ناحیه‌ای از گازوغبار گرم و عمدتاً خنثی را بین گازهای کاملاً یونیزه‌شده اطراف ستارگان پرجرم و ابرهایی که در آن متولد شده‌اند، ایجاد می‌کند. این تابش فرابنفش به‌شدت بر رویدادهای شیمیایی گازهای این مناطق تأثیر می‌گذارد و به‌عنوان مهم‌ترین منبع گرما عمل می‌کند.
این مناطق در جایی پدیدار می‌شوند که گازهای میان‌ستاره‌ای از یک‌سو به‌اندازه‌ای متراکمند که خنثی بمانند و از سوی دیگر، آن‌قدر متراکم نباشند که از نفوذ نور فرابنفش ستارگان پرجرم جلوگیری کنند. نور ساطع‌شده از این نوعPDR ها ابزاری منحصربه‌فرد برای مطالعه فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی است که باعث تحول ماده میان‌ستاره‌ای کهکشان ما و دیگر نقاط عالم، از دوران اولیه تشکیل ستاره‌های عظیم باستانی تا امروز می‌شود.
شرح عکس: نمای لبه فوقانی سحابی سر اسب در نور فروسرخ میانی.
سحابی سر اسب به دلیل نزدیکی و هندسه آن که تقریبا از لبه دیده می‌شود، هدف ایده‌آلی برای اخترشناسان است تا ساختار فیزیکی PDRها و تکامل ویژگی‌های شیمیایی گازوغبار و مناطق انتقالی بین آن‌ها را مطالعه کنند. PDRها از بهترین اجرام آسمان برای بررسی نحوه تعامل تابش با ماده میان‌ستاره‌ای به شمار می‌روند.
آنچه جیمز وب دیده است
به لطف ابزارهای MIRI و NIRCam که به‌ترتیب تصاویر فروسرخ میانی و فروسرخ نزدیک را ثبت می‌کنند،گروهی بین‌المللی از اخترشناسان برای اولین بار، ساختارهای کوچک‌مقیاس لبه نورانی سر اسب را آشکار کردند. آن‌ها همچنین شبکه‌ای از ویژگی‌های طولی را شناسایی کرده‌اند که عمود بر جبهه PDR گسترش یافته و حاوی ذرات غبار و گاز یونیزه‌شده در جریان تبخیر فوتونی سحابی کشیده شده‌اند. این مشاهدات همچنین به اخترشناسان امکان داده است که اثرات تضعیف و انتشار غبار را بررسی کنند و شکل چندبعدی سحابی را بهتر درک کنند.
در مرحله بعد، ستاره شناسان قصد دارند داده‌های طیف‌سنجی به‌دست‌آمده از سحابی را برای اثبات تحول خواص فیزیکی و شیمیایی مواد مشاهده‌شده در سراسر سحابی مطالعه کنند.
تلسکوپ فضایی جیمز وب با آینه ۶٫۵ متری خود، بزرگترین و قدرتمندترین تلسکوپی است که تاکنون به فضا پرتاب شده است و امید می‌رود که تا پایان این دهه به مأموریت خود ادامه دهد.
منبع: آژانس فضایی اروپا
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901324
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند